<div><strong>Nerede o eski bayram sabahı,</strong></div> <div><strong>Güneş bile başka doğardı sanki...</strong></div> <div><strong>Serin bir seherin içinde uyanırdık,</strong></div> <div><strong>Kalbimizde sabır, ellerimizde sevinç vardı.</strong></div> <div><strong> </strong></div> <div><strong>Annemin telaşı bir dua gibi yayılırdı eve,</strong></div> <div><strong>Mutfakta pişen her şeyde bir emek, bir sevda…</strong></div> <div><strong>Babam aynada yüzüne değil, geçmişe bakardı,</strong></div> <div><strong>Kravatı değil; hatıraları düğümlerdi yakasına.</strong></div> <div><strong></strong></div> <div><strong></strong></div> <div><strong> </strong></div> <div><strong>Yeni ayakkabılar baş ucumuzda beklerdi,</strong></div> <div><strong>Ama en yenisi gülüşlerimizdi, saf ve katıksız…</strong></div> <div><strong>Bir mendile sarılı üç şeker,</strong></div> <div><strong>Bütün dünyanın iyiliğine yetiyordu o zaman…</strong></div> <div><strong> </strong></div> <div><strong>Sevinçle umut yan yana yürürdü,</strong></div> <div><strong>Kalplerde filizlenen bir bayram sabahı…</strong></div> <div><strong>El öperdik saygıyla, susarak…</strong></div> <div><strong>Kelimeler yetersizdi orada; bakışlar konuşurdu…</strong></div> <div><strong> </strong></div> <div><strong>Çınar gibi duran büyükler anlatırdı o eski günleri,</strong></div> <div><strong>Sesleriyle değil, susuşlarıyla dokunurdu içimize.</strong></div> <div><strong>Gözleri uzaklara bakan o zarif eller,</strong></div> <div><strong>Her dokunuşta bir dua gizlerdi…</strong></div> <div><strong>Sessizliğiyle konuşan yüce yüreklerdi onlar,</strong></div> <div><strong>Bir kuş sütü eksik olmayan sofrada…</strong></div> <div><strong></strong></div> <div><strong></strong></div> <div><strong> </strong></div> <div><strong>O ev, o bahçe, o eski tahta masa…</strong></div> <div><strong>Deniz… Filiz gibi umutlar yeşerirdi orada,</strong></div> <div><strong>İçimizdeki her şey, eski bir şarkı gibiydi…</strong></div> <div><strong> </strong></div> <div><strong>Şimdi havada sarı bir hasret kokusu,</strong></div> <div><strong>Gözlerde bir hüzün, yürekte sessiz bir yangın.</strong></div> <div><strong>Zaman, bazı şeyleri sessizce alıp götürdü,</strong></div> <div><strong>Ve biz, kıyısında kaldık eski bir fotoğrafın.</strong></div> <div><strong> </strong></div> <div><strong>Şimdi her şey aynı gibi ama eksik,</strong></div> <div><strong>Ne o çocuk sesleri, ne de beklenen o kapı tıklanışı.</strong></div> <div><strong>Bayram yine geliyor, evet…</strong></div> <div><strong>Bayram demek, aile demek,</strong></div> <div><strong>El ele, gönül gönüle yürümek…</strong></div> <div><strong>Kardeşlerimin neşesiyle dolmak,</strong></div> <div><strong>Evimizde mutluluğun çiçek açması demek…</strong></div> <div><strong></strong></div> <div><strong></strong></div> <div><strong> </strong></div> <div><strong>Ama eskisi gibi “gelip oturmuyor içeriye.”</strong></div> <div><strong>Yine de, bir yerlerde hâlâ yaşıyor,</strong></div> <div><strong>O bayramlar, o yüzler, o dokunulmamış günler…</strong></div> <div><strong>Belki bir duanın ucunda,</strong></div> <div><strong>Belki yürekte saklı, silinmemiş bir gülüşte…</strong></div> <div><strong></strong></div> <div><strong></strong></div> <div><strong> </strong></div> <div><strong>Ayşe FİLİZ GÖKDEMİR ÖZARSLAN </strong></div> <div><strong>05.06.2025</strong></div> <div><strong>MUĞLA </strong></div>