Alaiddin ÖZKAR
Ehlibeyt gerçeği Hz. Ali ve evlatlarıyla halifelik çekişmesine giren, Muaviye, Yezit ve diğer halifeler tarafından Sünni dünyada gizlenmiş ve karaltılmış tevillerle mecrasından saptırılmıştır.
Çünkü ehlibeyt gerçeği gerçek manada ümmet tarafından öğrenilirse hak edilmemiş halifelik makamımda rahat oturamazlardı.
Ehl-i Beyt gerçeğine gelecek olursak.
Peygamber (s.a.v) Allah'ın Kitabı'nı tanıtarak, ona sarılmanın farz olduğunu bildirdikten sonra şöyle buyurdu: "Ehl-i Beyt'im hakkında size Allah'ı hatırlatıyorum" dedi ve bunu üç defa tekrar etti.
"Kur'an bize yeter" diyenler, Allah Resulü'nün şu hadisini özellikle okusunlar:
Sünni tarih kitaplarından El-Ma'rifet-ü vet-Tarih'te (cilt 1, sayfa 538), Ebuzer-i Gifarî Hazretleri şöyle anlatıyor: "Size sadece Rasulullah'tan duyduğumu anlatacağım. Peygamber (s.a.v) buyurdu ki: Ey insanlar! Aranızda iki değerli emanet bırakıyorum; Allah'ın Kitabı ve itretim, Ehl-i Beyt'im. Bunların biri öbüründen daha üstündür, o da Allah'ın Kitabı'dır. Bunlar Kevser havuzun başında, bana gelip çatıncaya kadar birbirlerinden ayrılmazlar. Bunlar Nuh'un gemisine benzer, binmeyen boğulur."
Tabii ki, Allah resulü bu hadisi, Kur'an ışığında söylüyordu.
Nitekim, Yüce Allah: "Ey Ehl-i Beyt! Yüce Allah sizden, her türlü günahı, haramı, fenalığı, çirkinliği, basitliği uzaklaştırmak ve sizi tertemiz yapmak istiyor" (Ahzab: 33) buyurmuştur.
Hz. Peygamber Tathir ayetinin (Ahzab-33) nazil olmasıyla birlikte, Hz. Fatıma'yı, Hz. Ali'yi, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'i abasının altına alarak bunlar benim Ehl-i Beyt'im diye tanıtmış ve bu beş özel insan, tarihte "Hamse-i Âl-i Abâ" (abanın altındaki beşli) olarak ifade edilmiştir.
Yüce Allah :"De ki (Muhammedim), ben peygamberliğimi tebliğime karşılık sizden, Ehl-i Beytim'i sevmenizden başka hiçbir ücret istemiyorum." (Şura: 23)
Bu ayet, Hz. Fatıma, Hz. Ali, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'i ve onların pak soyunu sevmek hususunda nazil olan Meveddet ayetidir.
Meveddet, güçlü bir sevgi ile sevmek, bu sevgiyle bağlanmak anlamındadır.
Sünni bir kaynak olan Taberi'nin Zehairü'l-Ukba eserinin 25'inci sayfasında bu ayetle alakalı olarak Abdullah ibni Abbas'dan şu hadis nakledilmektedir:
Meveddet ayeti indiği zaman ashab Rasulullah'a (s.a.v) sordular:
"Ya Rasulallah, meveddetleri bizlere vacip olan bu şahıslar kimlerdir?"
Rasulullah şöyle buyurdu:
"Meveddetleri sizlere vacip olanlar; Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin'dir."
Dikkat ederseniz, "yakınlar" olarak Allah Resulü'nün kastettiği Ehl-i Beyt'tir.
Hz. Peygamber bir gün Hz. Hasan (a.s.) ve Hz. Hüseyin (a.s.)'in ellerinden tuttu ve şöyle dedi:
"Bir kimse Beni severse ve şu ikisini (Hasan ve Hüseyin) bir de bunların anasını (Hz. Fatıma) ve babasını (İmam Ali) severse, kıyamet gününde dereceleri benimle beraber olur." (Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Hüseyin, s.119; Tirmizi, Sünen, Menakıb, 31; İbn Sa'd, Tabakat, c.3, s.19-20)
Bütün mezhep imamlarımız ehlibeytte olan sevgilerini belirtmiş ve bu yolda büyük çileler çekmiştir. Şafii mezhebinin kurucusu olan İmam Şafi hazretleri bu ayeti delil göstererek "Ehl-i Beyt'i sevmenin farz olduğunu" belirtmiştir.
Allah, Ehl-i Beyt’i gerçek manada sevmeyi, onlara yapılan haksızlık ve zulüm karşısında taraf olmayı nasip etsin.