FERİ SÖNMÜŞ YILDIZIM
Ben yarım kalan hayallerle
Gökyüzünün gizemli siyahında
Parlayamadan kaybolan
Feri sönmüş bir yıldızım...
.
Güneş boş vaatlerle beni avuturken
Ay ve yıldızlar bulup teselli edemedi
Gökyüzü mavisine sarıp koruyamadı
Gökkuşağı bile izin vermedi
Umutla bir salıncak kurmama...
.
Oysa ben
Gökyüzüne düşlerimi sermiştim
Dallarım kurumasın diye
Avuçlarımda umudumu gizlemiştim
Son nefesime kadar parlayayım diye
Mevsimi hiç olmayan baharlara inat...
.
Şimdilerde rotasını yitirmiş
Issız gezegenlere yol alan
Sonunun ne olacağını bilmeyen
Gölge misali sönük bir yıldızım...
.
Kim bilir sonunda
Belki Güneş, belki Ay
Belki de yıldızlar bulacak cansız bedenimi
O zaman beyaz bulutlar arasında
Derin uykuya dalacağım
Sönmüş ferim
Parlayamadan kayacak yeryüzüne
Kimseler göremeyecek beni
Ama yakamozlar sahip çıkacak
Işıl ışıl parlayacaklar benim yerime...
.
Sonsuzluk koynuna sararken beni
Son kez parlayacağım tüm gücümle
