NE TUHAF DEĞİL Mİ?
NE TUHAF DEĞİL Mİ?
.
Ne tuhaf değil mi?
Bize bahşedilen sayılı ömrümüzün
Acısıyla tatlısıyla
Tadını çıkartmayı bilememek
Körü körüne yaşamak
Sevgiyle yaşama tutunamamak...
.
Bir telaş bir hengâme içerisinde
Koşuşturup gidiyoruz
Pür telaş içerisinde nedense
Bilmem ki bu acelelik niye
Sona varmak için hem de nefes nefese...
.
Öyle kör olmuş ki gözlerimiz
Ne tomurcuk bir gülün ilkbaharını
Ne de gazel olmuş bir gülün
Sonbaharını göremez olduk artık
Âmâ mı oldu yoksa gözlerimiz
Lâl mı oldu acaba artık
Bülbül gibi şakıyan o tatlı dillerimiz...
.
Ne tuhaf değil mi?
Gökyüzüne bakamamak
Kuş seslerini dinleyememek
Bir güvercinin kanadında
Umuda yolculuğu hayal edememek
Ya da bir uçurtmanın ipine tutunamamak
Donuk sevgisiz gözlerle yerlere bakmayı
Bize sunulan bir nimet mi sanıyoruz yoksa...
.
Bir tutam sevgiyi
Hep kendimiz için istemek
Ama başkasına vermemek
Hep soluksuz ileri koşarken
Geride kalanın elini tutmamak
Sona varıncaya kadar koşup
Bencilliğimizin kölesi olmak
Kalbimize eziyet değil mi yoksa...
.
Ne tuhaf değil mi?
Hırs küpü olmuş nefsin
Esaretinde büyümek
Sadece kendi eksenimizde dönmek
Aldığımız her nefes için
Şükrü hiç bilmeden
Körü körüne yaşamak
Marifet mi sayılır olmuş
Yoksa artık fâni olan bu âlemde...
.
Evrene güzellikler dilemeden
Tüm canlılara sevgi göstermeden
Sayılı ömrümüzü heba ederek
Veda vaktimiz geldiğinde
Eyvahh!
Geç kaldım diyerek
Geriye dönememek
Geçen ömre sımsıkı sarılamamak
